قلب (به فارسی: دِل یا گِش)^[۱][۲] نوعی عضو عضلانی در انسان‌ها و دیگر حیوانات است که خون را از طریق رگ خونی در دستگاه گردش خون به گردش درمی‌آورد.^[۳] خون اکسیژن و مواد غذایی لازم را برایِ بدن مهیا می‌سازد و همچنین به از بین رفتن موادِّ زائد ناشی از متابولیسم (سوخت و ساز بدن) کمک می‌کند.

خون عبور کرده از قلب نمیتواند نیاز های قلب را برطرف کند به همین دلیل رگ های ویژه ای به نام سرخرگ اکلیلی یا کرونری که از آئورت منشعب شده اند وظیفه تغذیه قلب را بر عهده دارند ‌.

دریچه های قلب وظیفه یک طرفه کردن جریان خون در هر بخشی از دستگاه گردش مواد دارند.

انواع دریچه های قلب

دهلیزی بطنی : دولختی یا میترال و سه لختی

قلبِ (دل) انسان به میانگین در هنگام استراحت حدود ۷۰ بار در دقیقه می‌تپد. دل انسان بینِ دو شُش در بدن جا دارد و به گونه‌ای قرار گرفته‌است که سر آن به سوی چپ و پایین کج است. هر تپش قلب حدودِ هشت دهم ثانیه زمان می‌خواهد که این زمان شامل ۰٫۱ ثانیه انقباض دهلیزها، ۰٫۳ ثانیه انقباض بطن‌ها و ۰٫۴ ثانیه استراحت قلب می‌باشد. ^[۴] قلب در فضای میانی میان‌سینه در سینه قرار دارد.^[۵]

قلب در لغت به معنی دگرگونی است قلب از لحاظ علمی اندامی است که در مرکز قفسهٔ سینه (متمایل به سمت چپ) واقع شده‌است و وزن قلب یک انسان حدود ۳۰۰گرم است ولی با این وجود سالانه حدود دو میلیون لیتر خون را پمپاژ میکند ^[۶] نام این عضو به علت اینکه باعث دگرگونی خون و تبدیل خون کثیف به خون تمیز می‌شود قلب نام‌گذاری شده‌است در دگرگون کردن خون، قلب مانند یک تلمبه عمل می‌کند. در پارسی سره این بخش دل نام دارد.